Kutlama Haftası
Türk Hava Yolları'nın 74. ve Onur Havayolları'nın ise 15. kuruluş yıldönümleri geçtiğimiz hafta kutlandı. THY'nin 50. kuruluş yıldönümünü dün gibi hatırlıyor olmam aradan ne kadar uzun bir zamanın kısa süre gibi bir zaman diliminde geçtiğini algılayabilmem için güzel bir örnek oldu benim için.
Onur Havayollarının ise Yeşilköy BJK tesislerindeki ilk kuruluş kokteylini hatırlıyorum. Bir bahar akşamı havuz başında Yusuf Taragano, Bilal Başar ve rahmetli olan Sevinç Pınar tarafından ağırlanmıştık. Sanırım o günlerden beri şu anda Onur Air'de çalışan 20-30 kişi olsa gerek. Çünkü 15. kuruluş yıldönümünde ödül verilenlerin sayısına baktığımda bin 700 kişilik şirkette bu sayıya yakın bir eski çalışan olduğunu fark ettim.
Şirketlerin kurumsal hafızaları işte böyle bir şeydir. Aradan 15 yıl geçer. Belki de o şirketin patronu bile orada 15 yıllık değildir. Ama yapılan bir anlaşma, ziyaret, atılan bir imza, alınan bir ödül hep hatırlanması gereken unsurlardandır.
Ne yazık ki bu kurumsal sadakati Türk Hava Yolları için söylemek çok mümkün değil. Geçmiş dönemde yapılan toplu yönetici kıyımından sonra şirketin hafızasının sıfırlandığını defalarca yazıp durduk. Aslında bu yazının ana konusu her ne kadar THY'nin eski dönemde yönetici kıyımı yaptığını hatırlatmak olmasa da zaman zaman bu durum aklıma geldikçe nasıl koskoca bir şirkette bu kadar büyük bir hata yapılabilmiş olmasına akıl sır erdiremediğimden yazmadan duramıyorum.
Dönelim konumuza.
Onur Havayolları iç hat uçuşlarına başlayana kadar medyaya kapalı bir yapı içerisindeydi. Aradan geçen süre ve iç hatlara başlayarak pazarın farklılaşması sonrasında iletişime önem veren Onur Havayollarının bu konudaki atılımlarını hep birlikte izliyoruz. İşte böyle bir gece yaşandı geçen hafta.
Onur Havayolları, özel şirketler içerisinde görece olarak sektörün en büyüğü olmasına rağmen mütevazı duruşunu değiştirmeyen ve yaptığı reklamlarla da halkla bütünleşmiş görünümü vermeye özen gösteren bir şirket. Bu duruşu Onur Havayollarının özellikle Anadolu'daki tercih edilme sebeplerindeki en önemli faktördür bence. Uçmaya zaten henüz alışamamış bir halkın nispeten kültür seviyesi kırsala daha yakın olan bu bölgelerindeki tercih edilirliğin önemli sırrı onlardan biri olarak gözükebilmektir. Bence Onur Havayolları bunu başarabilen ender şirketlerden birisidir.
İşte bu duruşla 15. yılını kutlayan şirket bu defa mütevazı olmak yerine personeline ve misafirlerine muhteşem bir gece yaşatmak için gerçekleştirdiği geceden yüzünün akıyla çıktı. Her ne kadar gecenin ilerleyen saatlerinde alkolün etkisiyle taşkınlık yapan birkaç personel olduysa da bu durum güzel geceye gölge düşüremedi.
Bu arada özellikle Sivil Havacılık eski Genel Müdürü Kayıhan Kabadayı'nın da 90'lı yıllarda Türk sivil havacılığı için yaptıklarının hatırlanarak kendisinin bu güzel gecede onurlandırılması çok şık bir hareketti. Düşünenleri kutluyorum.
Türkiye olarak işte böyle eski şirketlere ihtiyacımız var.
Kurulup batan, sadece kısa dönemde para kazanmak için yola çıkan oluşumların değil, kurumsal kimliği olan özel havayolu şirketlerinin varlığı hepimiz için bir kar olacaktır.
Onur Havayollarının ise Yeşilköy BJK tesislerindeki ilk kuruluş kokteylini hatırlıyorum. Bir bahar akşamı havuz başında Yusuf Taragano, Bilal Başar ve rahmetli olan Sevinç Pınar tarafından ağırlanmıştık. Sanırım o günlerden beri şu anda Onur Air'de çalışan 20-30 kişi olsa gerek. Çünkü 15. kuruluş yıldönümünde ödül verilenlerin sayısına baktığımda bin 700 kişilik şirkette bu sayıya yakın bir eski çalışan olduğunu fark ettim.
Şirketlerin kurumsal hafızaları işte böyle bir şeydir. Aradan 15 yıl geçer. Belki de o şirketin patronu bile orada 15 yıllık değildir. Ama yapılan bir anlaşma, ziyaret, atılan bir imza, alınan bir ödül hep hatırlanması gereken unsurlardandır.
Ne yazık ki bu kurumsal sadakati Türk Hava Yolları için söylemek çok mümkün değil. Geçmiş dönemde yapılan toplu yönetici kıyımından sonra şirketin hafızasının sıfırlandığını defalarca yazıp durduk. Aslında bu yazının ana konusu her ne kadar THY'nin eski dönemde yönetici kıyımı yaptığını hatırlatmak olmasa da zaman zaman bu durum aklıma geldikçe nasıl koskoca bir şirkette bu kadar büyük bir hata yapılabilmiş olmasına akıl sır erdiremediğimden yazmadan duramıyorum.
Dönelim konumuza.
Onur Havayolları iç hat uçuşlarına başlayana kadar medyaya kapalı bir yapı içerisindeydi. Aradan geçen süre ve iç hatlara başlayarak pazarın farklılaşması sonrasında iletişime önem veren Onur Havayollarının bu konudaki atılımlarını hep birlikte izliyoruz. İşte böyle bir gece yaşandı geçen hafta.
Onur Havayolları, özel şirketler içerisinde görece olarak sektörün en büyüğü olmasına rağmen mütevazı duruşunu değiştirmeyen ve yaptığı reklamlarla da halkla bütünleşmiş görünümü vermeye özen gösteren bir şirket. Bu duruşu Onur Havayollarının özellikle Anadolu'daki tercih edilme sebeplerindeki en önemli faktördür bence. Uçmaya zaten henüz alışamamış bir halkın nispeten kültür seviyesi kırsala daha yakın olan bu bölgelerindeki tercih edilirliğin önemli sırrı onlardan biri olarak gözükebilmektir. Bence Onur Havayolları bunu başarabilen ender şirketlerden birisidir.
İşte bu duruşla 15. yılını kutlayan şirket bu defa mütevazı olmak yerine personeline ve misafirlerine muhteşem bir gece yaşatmak için gerçekleştirdiği geceden yüzünün akıyla çıktı. Her ne kadar gecenin ilerleyen saatlerinde alkolün etkisiyle taşkınlık yapan birkaç personel olduysa da bu durum güzel geceye gölge düşüremedi.
Bu arada özellikle Sivil Havacılık eski Genel Müdürü Kayıhan Kabadayı'nın da 90'lı yıllarda Türk sivil havacılığı için yaptıklarının hatırlanarak kendisinin bu güzel gecede onurlandırılması çok şık bir hareketti. Düşünenleri kutluyorum.
Türkiye olarak işte böyle eski şirketlere ihtiyacımız var.
Kurulup batan, sadece kısa dönemde para kazanmak için yola çıkan oluşumların değil, kurumsal kimliği olan özel havayolu şirketlerinin varlığı hepimiz için bir kar olacaktır.
